Nujaorsgedich Har Sniekers veur Veldeke
Mörge
D’r mót örges in de zale, lokale,
kirke en kefees nog eine echo hange –
de klank van stumme en zank
van luuj oet ’t dörp, van jónk toet aod,
die spuueldje, vergaderdje, rippeteerdje
en baejdje – minse óngerein.
Noe zeen ze aeve weg,
mörge kómme ze weer –
laot ’t leech mer aan.
Har Sniekers
« Trök